Siz hiç hayata yeniden başladınız mı? Yeni kararlar aldınız mı? Bir daha şunları yapmayacağım dediniz mi? Bazı anlar insan yorulur artık hiçbir çıkış yolu bulamaz. O kadar bunalır ki ne yapacağını bilemez. Bir el uzanır kendisine ve yeniden yaşamaya başlar. Ama o eli sımsıkı tutmaması gerekir çünkü o da bir gün gider. Bu yüzden kişinin kendinden başka kimsesi yoktur. O el sadece gözünü açar, hayata tutunmasını sağlar. Vazgeçtiği hayalleri hatırlatır. Ona kim olduğunu gösterir. Kısaca kendini tanıtır. Siz Kardelen ve hercainin hikayesini bilir misiniz? Çok uzun yıllar önce iki kır çiçeği birbirlerine aşık olmuş. Bu çiçeklerden biri sevgilisini o kadar çok seviyormuş ki baharda açıklarında her yeri donatan diğer çiçeklerden onu kıskanıyormuş.Bu kıskançlığa daha fazla dayanamayıp sevgilisine biz artık baharda açmayalım kışın açalım demiş. Ve kışın açmaya karar vermişler. Çiçeklerden biri dayanamayıp yazın açmış kışı bekleyememiş. Kışı bekleyen çiçek o dondurucu soğukta açmış ve sevgilisini beklemeye başlamış. Fakat sevgilisi gelmemiş ve soğuğa dayanamayarak ölmüş. Bu yüzden kar da açan çiçeğe Kardelen sevgilisini bekletip gelmeyen çiçeğe hercai denmiş. İşte insanoğlu da böyledir. Sadece kendisi için yaşamalı. Kimseye gereğinden fazla inanmamalı, değer vermemeli.Bence sizde artık kendiniz için yaşayın ve hayata yeniden başlayın. Yeniden başlarken başkası için değil kendiniz için başlayın. Ömür çok kısa çünkü geç kalanlardan olmayın... .