Özel bir yemeğe davetlisiniz veya lokantadasınız, takım elbiseniz üzerinizde, haşlama türü etli yemek yiyorsunuz. Sağ elde bıçak, sol elde çatal. Kemikli etin sağından, solundan zoraki keserek yemeye çalışıyor ve üzerinizdeki elbisenize sıçrar diye korkuyorsunuz. Siz eti kemikten ayırmaya durun, bakın bizim Kemal amcamız afiyetle nasıl yemiş.
Efendim 23 yıl önce Kargı İlçemizin Karaboya köyünde görev yaparken, bir Kemal amcamız vardı. Hoş adamdı, misafirperverdi ve sohbeti çekilirdi. Şık giyimli bir beyefendinin bir tabak haşlama türü et yemeğini yemek için uğraşırken, kendisinin onun üzerine iki tabak aynı yemeği bitirdiğini ve bunun üzerine üçüncüyü de o takım elbiseli, genç beyefendinin ısmarladığını kendine has üslubuyla anlatmıştı da hoşuma gitmişti. Bende sizlerle paylaşmak istedim. ’’ Kargı’dan İstanbul’a giderken dinlenme tesisinde otobüs mola verince, bende lokantaya girdim. Bir köşede masaya oturdum. Yan masada da takım elbiseli, kravatlı, şık giyimli; genç bir beyefendi yemek yiyordu. Bende onun yediği yemekten, yani haşlama istedim, garson getirdi. Yemeğin suyunu ekmekle, kemiği ise elime alıp sıyırarak hemencik yedim. Doymadım tekrar bir tabak daha istedim. Onu da aynı şekilde bitirdim. Yan masadaki beyefendi daha bir tabak yemeği bitirememişti. Çünkü çatalla, bıçakla kemikten eti ayırmak için uğraşıp duruyordu. Kendi ilk tabakla uğraşıp; benim onun üzerine iki tabak aynı yemeği bitirip, garsonun masayı temizlemek için geldiğini görünce, ‘’Garson! Amcaya bir tabak haşlamada benden getir deyip; bana dönerek, ben bir saattir eti kemikten ayırmak için uğraşıp dururken, sen benim üzerime iki tabak yemeği afiyetle bitirdin. İçimden geldi, üçüncü yemekte benden amca, afiyet olsun. Aslında senin yaptığın doğru. Çünkü kemik elle sıyrılır. Keşke bende fazla kuralcı olmadan, senin gibi iştahla yiyebilseydim ’’ der.
Bazen özel davetlerde veya kalabalık ortamlarda kemikli et yemeklerini yerken, doğrusu uydum kalabalığa deyip, doymadan kalkanlar olur. Hem de yemek ve yanındaki salata, tatlı vs. yarım kalır çöpe gider… Ama aradan bir tanesi çıkıp ta, kardeşim kemikli et, elle yenir, ne uğraşıyorsunuz çatalla bıçakla deyince, çoğumuz tasdikleriz. Ve hemen başlarız kemikleri elle tutup sıyırmaya. Belki içimizden hay Allah razı olsun, yoksa yemeğin etini doğru dürüst yiyemeden tabakta bırakacaktık deriz.
Ne dersiniz; fazla hassas olup, kemikli eti doğru dürüst yiyemeden tabakta yarısını bırakanlardan mısınız? Yoksa kemik elle tutulup sıyrılır diyerek, kemikli et yemeklerini bir güzel yeyip, sonra elleri yıkarız diyenlerden misiniz? ‘’İnsanları güçlü kılan yedikleri değil, hazmettikleridir ‘’ der bir filozof. Bu nedenle, cevabınız ne olursa olsun. Ortak temennimiz; herkesin sağlık, sıhhat içerisinde iştahla yemek yiyebilmesi ve yediğini sindiren mideye sahip olmasıdır… Reklam gibi olmasın ama Osmancık - Seki turpu, yufka ekmek ve bir de yanında tahrana çorbası… Hangi yemeklere tercih edilmez ki…
Hepinize afiyette, afiyet olsun efendim!
Hak verdiğim cümleler:’’Katıldığımız özel günlerdeki yemeklerde, katılımcıların çoğu bitirmeden bıraktığı için, bizde ayak uyduralım diye bırakmak zorunda kalıyoruz. Kalan artık yemeklerin ve yanındakilerin ziyan olmasına, çöpe gitmesine üzülüyoruz.
Eminim; evimiz de olsa hiçbirimiz o yemekleri bırakmaz Bir çırpıda yeriz. Aslında özel günlerdeki yemeklere ara sıra katılan çoğu insan bunu düşünüyor. Fakat birçoğumuz çevreye bakarak uyum sağlamaya çalışıyoruz.’’ (bir arkadaş)
