1982___2012 tam 30 yıl geçti aradan...
Bazıları için bir ömür...
Bazıları için ömrün bir parçası...
1982 bizim üniversiteye giriş yılımız...
30. yılda gelebilenlerin katılımıyla Konya'da buluşup, öğrencilik yıllarımıza dönmenin yaşattığı duyguların tarifi mümkün değildi...
Arkadaşımız İsmail Aşkın Almanya’dan tek bu buluşma için gelmişti...
Okul yıllarına döndük… Zaman durdu... O yılları yaşadık... Anılar canlandı..Dipdiri o an kadar heyecanlı...
Bizim okuduğumuz bina yıkılmış, yerine iş hanı yapılmış... Yanındaki camiden tanıyabildik, NİRANGİ NOKTASIYDI... Çok değişmiş mekânlar...
Bizlerde görüntü olarak değişmiştik ama hepimizin kafa yapısı 30 yıl öncesiydi,oraya odaklanmıştık...
Her adımda eskileri dolaştık…
Yeni yerleşkeye gittik... Bizim için yeniydi tabi…
Dün sıralarda oturan arkadaşımız Prof. . İbrahim Öztuğ Bildirici bu gün, bize Halil Cin Konferans Salonunda kürsüden ders anlattı...
Kürsüdeki Profesör ilk kez böyle bir ders anlatmıştır... Konu farklı, örgenciler sıra arkadaşlarıydı…
Konu öğrenciliğimizdi... Anılardı... Duvara yansıyan geçmişin izleriydi...
Bir, bir dudaklardan mikrofona döküldü öğrencilik yıllarımız... Hocalarımız... Aşklar... Kopyalar... Hocalar... Yokluklar,paylaşımlar… Üşüyen ayaklarımız...
Çok keyif aldık...
Yeni binada dersler başka işleniyordu, kişiler başka, yer başkaydı... Çok şey değişmişti... Olanaklar çok fazla... Bizim hocalardan kimseler kalmamıştı...Arkadaşlarımız onların yerini almıştı...
Ama bizim zamanımız bir başkaydı... Bize asla erişemezler... sadece eğitimle değil, her yönümüzle…
Konya’yı turladık, sadece merkez değişmemiş aynı kalmış... Bir de Meram...
Gezerken anılarımıza daldık, otobüsün içi kahkahalara boğuldu...
Meramda çekirdek keyfi yapmakta güzeldi, nasıl olsa yarın girilecek bir astronomi sınavı yoktu...
Akşam gala yemeğinde, Hocalarımızdan katılanlar oldu, anlılar, anılar,anılar döküldü salona doldu, çınladı...
Kimse birbirinden ayrılmak istemedi sanki... Özlemler vardı... O günleri mi arıyorduk neci...?
Geçmişin anılarıyla süslenen yeni anılarla ayrıldık birbirimizden…
Hayat bu işte...
İnsanın hayatını anlamlandıran güzel dostluklar, arkadaşlıklar ve anılardır…
Bizim hem anılarım güzel... Hem de arkadaşlarımız harika... Bir ömür eksilmeden görüşmek dileğiyle...
Kalın sağlıcakla___ Anılarla___