Kızım dün aksam 'Anne bayramlık ne demek 'diye sordu. Önce soru garip geldi ama çocuğum bunu sormakta o kadar haklıydı ki. Biz çocukken bayramdan önce alınan kıyafetler kırmızı pabuçlar vardı. Arife gecesi başucumuza özenle koyar sabah giyinecek olmanın heyecanıyla ikide bir kalkıp yerinde mi diye bakardık. Neden böyle bir soru sordu? Çünkü artık çocuklara her gün bayramdı hemen hemen her hafta bir şeyler almak onları mutlu etmek için bayramı beklememek hepimizin alışkanlığı. 'Gel gidelim bayramlık alalım dedim' Hayır anne daha geçen gün aldık kıyafet dedi 'O'na kendi çocukluğumu anlattım. Bayramdan bayrama alınan cicilerimi kırmızı rugan pabuçlarımı. Şaşırdı ama ilgiyle de dinledi. Sabah erkenden bayram namazından gelen babamızın elini öper bayram harçlığımızı alıp fırlardık sokağa. Bir bir bütün komşuları gezerdik el öpüp harçlık almak için. Arada para yerine şekerle geçiştirene de kızardık. Bir defasında para dolu bayram cüzdanımı kaybetmiştim de ne çok ağlamıştım. Biz büyüdükte mi bayramların tadı kaçtı yoksa bayramlar mı eski bayramlar değil artık? Eskiden büyüklere ayrılan vakit son yıllarda işten kaçıp tatil yapma fırsatı olarak görülüyor artık. Ne ramazan eski ramazan, nede bayram eski bayram artık. Bu hızlı değişim devam ederse bugün kızımın sorusu yarın torunlarım zamanında korkarım ki; 'Bayramlık ne anne' değil 'Bayram ne anneanne ' olarak yer bulacak.Hepinize şeker tadında nice bayramlar diler, çocuklarımızın bayram tatilini deniz kenarına gitmek yerine, biz büyüklere vakit ayırarak geçirmesini temenni ederim.
Mutlu bayramlar...