Kanser hastalığı dolayısıyla öz kızı ile bakım sözleşmesi yapan baba, vefat etmeden önce kendisine bakan kızına bir daire verdi. Bunu gören diğer kardeş, dairenin mal kaçırmak için kız kardeşine verildiğini belirterek dava açtı. Yerel mahkeme, erkek kardeşi haklı bularak babanın mal kaçırmak amacıyla daireyi kızına verdiğine hükmetti. Yargıtay 1. Hukuk Dairesi kararı bozarak yerel mahkemeye gönderdi ancak yerel mahkeme kararında direndi.

Sabah Gazetesi'nden Mevlüt Hasgül'ün haberine göre; Çorum'da yaşayan ve maddi durumu iyi olan M.Y., kanser olduğunu öğrendi. Hastalığını öğrendikten sonra kendisine yardımcı olması için öz kızı L.Y. ile "ölünceye kadar bakım sözleşmesi" imzaladı. Başka bir şehirde yaşayan L.Y., kanser hastası babası ve kalp hastası annesi ile yıllarca yakından ilgilendi. Bunun üzerine baba M.Y., sözleşme gereği kızı L.Y.'ye bir daire verdi. Ancak M.Y. öldükten sonra diğer mirasçı olan kardeşi H.Y. mahkemeye başvurdu.

H.Y., M.Y.'nin 14 Haziran 2011'de vefat ettiğini, geriye mirasçı olarak tarafların kaldığını, miras bırakanın mirasçılarından mal kaçırmak amacıyla bir daireyi kızı L.Y.'ye ölünceye kadar bakma sözleşmesi ile devrettiğini, evli ve çocuklu olan L.Y.'nin başka şehirde oturan babasına bakmasının mümkün olmadığını, ayrıca miras bırakanın eşinin hayatta ve sağlıklı olması nedeniyle ona bakabilecek güçte olduğunu, gerçek amacın bakım sağlamak değil bağış olduğunu ileri sürerek miras payı oranında tapu iptali ve tescil isteğinde bulunarak dava açtı.

L.Y. ise babasının kanserden dolayı vefat ettiğini, annesinin de kalp hastası olduğunu ve her ikisine birlikte baktığını, Çorum'da bizzat anne ve babasının evlerine giderek bu şekilde iki yıl baktığını, bazen de Ankara'da babası tedavi görmeye geldiğinde kendi evinde baktığını, böylece babaya yedi yıl boyunca bakıp ilgilendiğini, buna bağlı olarak babasının da kendi isteğiyle taşınmazı adına tescil ettirdiğini savunarak davanın reddini istedi.

"MİRASÇININ MAL KAÇIRMA AMACI VAR"
Yerel mahkeme, L.Y.'nin evlat olarak hasta babasına bakmasını Türk örf ve adetlerine bağlayarak, miras bırakanın mal kaçırma amacının olduğunu sabit bularak tapunun iptaline hükmetti. Mahkemenin kararı sonrasında hüküm temyiz edildi. Temyiz istemi sonrasında dosya Yargıtay 1. Hukuk Dairesine geldi. Daire heyeti kararında, kanser baba ile L.Y.'nin ilgilendiğini, ölünceye kadar bakma sözleşmelerinin karşılıklı sözlerden olduğunu, L.Y.'nin bakım borcunu yerine getirdiğini, baba M.Y.'nin mal kaçırma amacı olsa idi tüm malvarlığını devredebilecekken bunu yapmadığını, taşınmazın L.Y.'ye verilmesinin gerçek bakım karşılığı olduğunu belirterek, bu olaylarda mal kaçırmanın amaçlanmadığının anlaşıldığını kaydetti. Daire, yerel mahkemenin kararını bozdu.

YEREL MAHKEME DİRENDİ
Bozma sonrasında yerel mahkeme verdiği ilk kararda direndi. Direnme sonrasında karar Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna geldi. Kurul, kendisine baktığı için kızı L.Y.'ye daire veren M.Y.'nin amacının miras kaçırmak olmadığına hükmetti. Kurulun kararında, babanın 73 yaşında vefat ettiğine, geride sağ eşi ile kendisinden önce vefat eden oğlunun çocukları ile öz oğlu ve öz kızının mirasçı olarak kaldığı belirtildi.

"SÖZ KONUSU DAİRENİN BAKIM KARŞILIĞI DEVREDİLDİĞİ AÇIK"
Kararda, baba M.Y.'nin ölmeden önceki son yedi yılını kanser hastası olarak geçirdiği, L.Y.'nin kendisi ile ilgilendiği, hem hastanede hem de evde kalarak babasına baktığı, bu sırada kalp ameliyatı olan annesine de bakıp ilgilendiğinin anlaşıldığına değinilerek, baba M.Y. tarafından kızının sağladığı bakım ve ileride de kendisine bakıp gözetmesi amacıyla taşınmazın devredildiğinin açık olduğu bildirildi.

"AMAÇ MAL KAÇIRMA OLSAYDI BÜTÜN MALINI DEVREDEBİLİRDİ"
Maddi durumu iyi olan baba M.Y.'nin kızına verdiği daire dışında iki farklı şehirde konut niteliğinde 4 ayrı bağımsız bölüm ile 300 dönüm kadar arazi sahibi olduğunun anlaşıldığına yer verilen kararda, mal kaçırma amacı taşıması halinde baba M.Y.'nin başka taşınmazlarını da devredebilecekken bunu yapmadığının açık olduğu ifade edildi.

HUKUK GENEL KURULU KARARINDA DİRENEN YEREL MAHKEME HÜKMÜNÜ BOZDU

Baba M.Y.'nin taşınmazını sadece gösteriş için değil de samimi olarak bakım temini için ölünceye kadar bakma sözleşmesiyle devrettiği, diğer mirasçılarından mal kaçırma amacını taşımadığı, bakım borçlusu olan davalının da babasına bakarak karşı edimini ifa ettiğinin anlaşıldığından bahsedilen kararda, şu ifadelere yer verildi: "Gerçek bakım karşılığı yapılan sözleşmenin muris muvazaası nedeniyle geçersiz olduğundan söz edilemez. O hâlde; Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyularak davanın reddine karar verilmesi gerekirken, mahkemece önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Mahkeme kararının bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir."