Aslında birçoğumuz egonun ne olduğunu bilmeyiz. Bilmeyiz ama süreklide kullanırız. Olsun bilmemize gerek yok ki çeşit olsun fenamı(!) Egosu ne yüksek derken de; "ay ne kadar kendine güvenli birisi" gibi söyler ve algılarız. Aslında ego içimizdeki kompleksin, ben bir zavallıyım, ben bir hiçim, aslında beceriksizin tekiyim duygularının dışa vurumudur. Yani bilinçaltındaki olumsuz duyguların sürekli ben olarak dışarıya çıkmasıdır. Hepimizin çevresinde ya da hayatında böyle insanlar vardır. Her cümleye başladıklarında ağızlarını koca bir ben diyerek açarlar. Egosu yüksek insanlar bencil kişilerdir ve asla eleştiri kabul etmezler. İçlerinde öyle bir dürtü vardır ki; biraz eleştirinin dozunu artırdığınızda anında karşı saldırıya geçerler. Hatta bu sizi acıtıp, incitme, aşağılama noktasına kadar gidebilir. Her cümleye mutlaka ben şöyleyim, ben böyleyim diye başlayıp devam ederler. Bizi olduğumuzdan farklı gösteren, doğal halimizin dışına taşıyan bir duygudur. Bir insan ne kadar çok ben diye başlayan bir cümle kuruyorsa, size farkında olmadan ‘ben bir zavallıyım’ diyordur. Egonun kökeninde bilinçaltında ben yetersizliği yatar. Fakat bunu kişi kendisi bile çok zaman farkında değildir. Bu tip kişiler hayatları boyunca kendilerini ailesine ve çevresine ispatlama derdindedirler. Aklının bir yerinde mutlaka kendisini horlayan, küçümseyen düşünceler vardır. Bu ben durumundan kurtulunmadığı sürece de olduğu yerde sayıklar dururlar.