ÇANAKKALE'DEN İNSANLIK DERSİ
Çanakkale Savaşlarında savaşıp, bir kolu ile bir ayağını kaybeden Fransız Generali Bridges, yurduna döndükten sonra anlattığı bir savaş hatırasında şöyle diyor:
"Fransızlar, Türkler gibi mert bir milletle savaştıkları için daima iftihar edebilirsiniz.
Hiç unutmam. Savaş sahasında dövüş bitmişti. Yaralı ve ölülerin arasında dolaşıyorduk az evvel, Türk ve Fransız askerleri süngü süngüye gelip ağır zayiat vermişlerdi.
Bu sırada gördüğüm bir hadiseyi ömrüm boyunca unutamayacağım.
Yerde bir Fransız askeri yatıyor, bir Türk askeride kendi gömleğini yırtmış onun yaralarını sarıyor, kanlarını temizliyordu. Tercüman vasıtası ile şöyle bir konuşma yaptık:
- Niçin öldürmek istediğin askere yardım ediyorsun? Mecalsiz haldeki Türk askeri şu karşılığı verdi:
"Bu Fransız yaralanınca cebinden yaşlı bir kadın resmi çıkardı. Bir şeyler söyledi, anlamadım ama herhalde annesi olacaktı. Benim ise kimsem yok. İstedim ki, o kurtulsun, anasının yanına dönsün".
Bu asil duygu karşısında hüngür, hüngür ağlamaya başladım. Bu sırada, emir subayım Türk askerinin yakasını açtı. O anda gördüğüm manzaradan yanaklarımdan sızan yaşlarımı dondurduğunu hissettim.
Çünkü Türk askerinin göğsünde bizim askerinkinden çok ağır bir süngü yarası vardı ve bu yaraya bir tutan ot tıkamıştı. Az sonra ikisi de öldüler...".!.
Bu hikâyeyi ne zaman okusam ilk okumuş kadar etkilenirim… Paylaşmak istedim…
Bizim alnı, şanlı, merhametli, onurlu, gururlu, şerefli, kısacası vasıfları saymakla bitmeyecek ordumuz bu gün eli kolu bağlanıp, HAİNLERLE eşit tutulup, aynı kefede tartıyorlar…
Çanakkale’deki bu yüce gönüllü isimsiz ŞEHİDİMİZİN kemikleri sızlıyordur şimdi… Ruhu arşa dar geliyordur…
Kafesler arkasına alınan PEYGAMBER OCAĞI NIN erlerini mutlaka görüyorlardır…
Haklarını helal ediyorlar mı dersiniz?
Kutsallarımıza ne dersiniz?
Zina suçtan çıkalı analık onuru da, kadınlık gururu da ayaklar altında sürünüyor… Öyle ki bu günümüzü gün olsun, bizim hayatımız, özelimiz diyerek, bütün kutsallarımız, değerlerimiz ayaklar altında…
Diğer yandan da analar yaşlılar yurdunda yol gözlüyor…
Ne analık ne de evlatlık değerleri kaldı… NEDE AİLE KAVRAMI…
Kalın sağlıcakla___Değerlilerimize__
Çanakkale Savaşlarında savaşıp, bir kolu ile bir ayağını kaybeden Fransız Generali Bridges, yurduna döndükten sonra anlattığı bir savaş hatırasında şöyle diyor:
"Fransızlar, Türkler gibi mert bir milletle savaştıkları için daima iftihar edebilirsiniz.
Hiç unutmam. Savaş sahasında dövüş bitmişti. Yaralı ve ölülerin arasında dolaşıyorduk az evvel, Türk ve Fransız askerleri süngü süngüye gelip ağır zayiat vermişlerdi.
Bu sırada gördüğüm bir hadiseyi ömrüm boyunca unutamayacağım.
Yerde bir Fransız askeri yatıyor, bir Türk askeride kendi gömleğini yırtmış onun yaralarını sarıyor, kanlarını temizliyordu. Tercüman vasıtası ile şöyle bir konuşma yaptık:
- Niçin öldürmek istediğin askere yardım ediyorsun? Mecalsiz haldeki Türk askeri şu karşılığı verdi:
"Bu Fransız yaralanınca cebinden yaşlı bir kadın resmi çıkardı. Bir şeyler söyledi, anlamadım ama herhalde annesi olacaktı. Benim ise kimsem yok. İstedim ki, o kurtulsun, anasının yanına dönsün".
Bu asil duygu karşısında hüngür, hüngür ağlamaya başladım. Bu sırada, emir subayım Türk askerinin yakasını açtı. O anda gördüğüm manzaradan yanaklarımdan sızan yaşlarımı dondurduğunu hissettim.
Çünkü Türk askerinin göğsünde bizim askerinkinden çok ağır bir süngü yarası vardı ve bu yaraya bir tutan ot tıkamıştı. Az sonra ikisi de öldüler...".!.
Bu hikâyeyi ne zaman okusam ilk okumuş kadar etkilenirim… Paylaşmak istedim…
Bizim alnı, şanlı, merhametli, onurlu, gururlu, şerefli, kısacası vasıfları saymakla bitmeyecek ordumuz bu gün eli kolu bağlanıp, HAİNLERLE eşit tutulup, aynı kefede tartıyorlar…
Çanakkale’deki bu yüce gönüllü isimsiz ŞEHİDİMİZİN kemikleri sızlıyordur şimdi… Ruhu arşa dar geliyordur…
Kafesler arkasına alınan PEYGAMBER OCAĞI NIN erlerini mutlaka görüyorlardır…
Haklarını helal ediyorlar mı dersiniz?
Kutsallarımıza ne dersiniz?
Zina suçtan çıkalı analık onuru da, kadınlık gururu da ayaklar altında sürünüyor… Öyle ki bu günümüzü gün olsun, bizim hayatımız, özelimiz diyerek, bütün kutsallarımız, değerlerimiz ayaklar altında…
Diğer yandan da analar yaşlılar yurdunda yol gözlüyor…
Ne analık ne de evlatlık değerleri kaldı… NEDE AİLE KAVRAMI…
Kalın sağlıcakla___Değerlilerimize__
